Bijna levenslang in de gevangenis
Blijf op de hoogte en volg Elana
06 Oktober 2014 | Costa Rica, Playa Flamingo
Helloo people,
Laat ik in deze reisblog maar meteen beginnen met goed nieuws: Ik ben zo goed als beter! Voel mijn buik af en toe nog een beetje, maar heb er niet echt last meer van. Ik heb deze week weer wat dingen meegemaakt hoor pfoee…
Laten we maar eens beginnen met afgelopen vrijdag, ik ging met David (komt uit Noorwegen) en Celine (Nederland) eten maken. Ik was van plan om zelf friet te maken van aardappels en David zou macaroni met kaas maken. We hebben de goedkoopste kaas gehaald, wat misschien niet zo slim was, want het leek net plastic… Uiteindelijk zat ik vol en daar gaat het hier om, ik hoop dat ik er een dag komt dat ik echt geniet van het eten hier. De patat is er niet meer van gekomen, want dat duurde te lang en kostte me te veel moeite, maar wie weet probeer ik het nog wel een keer.
Diezelfde dag besloten Celine en ik om de volgende dag (zaterdag) naar Liberia te gaan. Dat isi de hoofdstad van de provincie Guanacaste. We hadden namelijk wel zin om even weg te gaan en zo konden we ook meteen wat nieuwe spullen halen. Het reg
Je hebt hier trouwens soms wel vage types rondlopen. Ik wilde die avond namelijk nog geld pinnen voor Liberia. David vroeg nog of hij mee moest lopen, maar ik zei dat het niet nodig was en ik wel alleen kon. Toch liep hij nog mee, want hij had zelf ook wat nodig. Achteraf erg blij mee, want er waren twee mannen die ons geld wilden en echt vervelend bezig waren. We liepen snel de andere kant op en er was verder niks aan de hand.
De volgende dag (zaterdag) vertrokken Celine en ik om kwart voor negen 's ochtends naar de bushalte. Een paar minuten na negen kwam de bus, niet heel anders dan in Nederland haha. Wel waren de bussen zelf nog verschrikkelijker dan de stadsbussen in Nederland. Hier moesten we dan een uur en 50 minuten in zitten. Zonder airco, nepleren stoelen waardoor alles lekker zweet/plakt en veel te veel mensen. Slechter kon bijna niet, maar voor 1500 colonnes (iets van€2,50) mochten we niet klagen. Volgens mij zijn er in heel Guanacaste vier officiële bushaltes. Ze pakken het hier op een andere manier aan, een soort van liftsysteem. Mensen gaan gewoon op een willekeurige plek lang de weg staan waar de bus langs rijdt en steken hun hand omhoog als ze mee willen. Na twee uur waren we er nog niet en we begonnen wel een beetje chagrijnig te worden. Totdat we het vliegveld van Liberia zagen! Eindelijk dachten we, we zijn er bijna! Tot op een gegeven moment er overal politie was… Ik dacht meteen aan alle programma’s van National Geographic zoals Locked up abroad. Ik had verwacht dat ze ons zouden fouilleren en onze tassen na zouden kijken. Totdat ze in de bus kwamen en ik iedereen een paspoort zag pakken. Toen raakte ik wel redelijk in paniek, want wat was ik vergeten…. mijn paspoort, naja eigenlijk had ik er wel aan gedacht om mijn id-kaart mee te nemen, maar dacht dat het niet nodig zou zijn. Ik neem mijn paspoort sowieso nooit mee, omdat ik veel te bang ben om hem kwijt te raken en ik denk dat ik ooit wel weer eens naar Nederland wil. Oke dus, terug naar de bus, er dwaalden allerlei gedachten door mijn hoofd, dat ik mee moest naar het politiebureau of dat ze me uit de bus zouden trappen en zelf een manier moest vinden om terug te komen. Ik probeerde zo snel als ik kon iets te verzinnen, mijn eerste idee was dat ik dan wel een paspoort van iemand anders zou gebruiken en mijzelf als diegene voor doen, heel slim natuurlijk want dan ga ik sowieso de gevangenis in. Niet zo slim dus… Toen kwam ik met het masterplan om mij gewoon onder de stoel te verstoppen. Tot die mannen ook tassen en de bus zelf gingen controleren en het wel heel erg op zou vallen dat er ineens een lege plek was in een overvolle bus... In de tussentijd was de politieman al bij mijn stoel aangekomen. Ik keek hulpvragend naar mijn Costa Ricaanse buurvrouw. Ik wist echt niet wat ik moest doen en hoopte dat een foto van mijn paspoort en vliegtickets genoeg zou zijn. Ik zei dus met mijn allerliefste/zielige gezicht, I’m so sorry, I forgot tob ring my pasport I really didn’t know en liet ik hem de foto’s zien. De secondes kropen voorbij, ik keek hoopvol naar de politieman, na een paar seconden zei hij dat het oke was!!! Ik was zo blij, het voelde alsof ik was weggekomen met een of andere mega criminele activiteit (niet dat ik weet hoe dat voelt). Uiteindelijk bedacht ik me dat het een controle was om te kijken hoelang de mensen hier al in het land zijn. Aangezien de meesten van ons hier 90 dagen kunnen blijven i.vm. het toeristenvisum en je bij meer dan 90 dagen boetes moet betalen.
Drie kwartier later dan verwacht kwamen we dan eindelijk aan in Liberia. Wat zag ik als eerste toen ik de bus uitstapte… MAC DONALDS! Ohhhh mijn dag kon niet meer stuk. Ik hoefe natuurlijk geen seconde na te denken over wat ik ging bestellen… Mcflurry Oreo, patat en een cheeseburger haha.wist natuurlijk al precies wat ik wilde bestellen. Macflurry Oreo met caramel, patat en een cheeseburger. Jammer genoeg zat ik na de Mcflurry al vol. Mezelf uiteindelijk misselijk gegeten, want ik ging dit toch echt niet weggooien. Na deze oh zo gezonde lunch gingen we winkels bekijken. Costa Rica kent helaas geen winkels zoals: Zara, H&M, Mango, etc. Ik kan Liberia het beste omschrijven als… een grote puinzooi. Ze hadden een paar winkels waar ze dan ook wat kleding verkochten, maar dat was ook niks en nog duur ook. Wel heb ik wat regenponcho’s ingeslagen, want die verkopen ze niet eens in Tamarindo. Om kwart over vier teruggegaan naar Tamarindo en we kwamen om zeven uur weer aan. Ondanks de teleurstelling van kleding, hebben we het heel gezellig gehad. Ik was ook helemaal kapot aan het eind van de dag want het is toch wel wat anders om in 35 graden van winkel naar winkel te lopen.
Diezelfde avond nog een soort van uitgeweest, er was namelijk een open bar in Aqua van 21.00 uur tot 23.00. Ik was van plan om even mee te gaan voor de gezelligheid. De drankjes gingen er goed in, want als Hollander geniet ik natuurlijk van alles wat gratis is haha, het was namelijk weer ladiesnight dus dan betalen alleen mannen voor drank en entree. Het was een hele leuke avond. Ik ging deze keer namelijk een keer met andere mensen dan met wie ik normaal omga. Ik vond het wel eens leuk om de andere mensen van school ook beter te leren kennen. In het begin ben ik veel meer met Nederlanders omgegaan. Dit zag je bij iedereen wel, dat mensen van dezelfde afkomst vanaf dag 1 met elkaar omgingen. Ook wel logisch wanneer je ergens alleen naartoe gaat en alles nieuw en anders is en het qua taal gewoon veel makkelijker is. In ieder geval vind ik het nu dus wel steeds leuker om ook met andere mensen om te gaan! Ik was met mensen uit Noorwegen, Zwitserland, Frankrijk, Canada en ja… nog een Nederlander. Die avond ben ik rond 00.30 weer teruggegaan naar de campus.
Vanochtend (zondag) geskyped met het thuisfront en daarna de hele dag naar het strand geweest. Ik was van plan om te gaan surfen, maar het is al best lastig en dan al helemaal als de golven drie tot vier meter hoog zijn. Echt wow, heb nog nooit zoiets gezien. Iedereen op het strand had hoge verwachtingen, omdat ik de surfwinkel me een shirt had gegeven met Surf Instructor, maar helaas… zit er niet in haha. Denk dat het nog wel even gaat duren voor dat ik dat kan worden. Het is moeilijker dan ik dacht qua timing en de snelheid waarmee je op moet staan.
Na twee uur was ik helemaal op en ging ik bij de rest op het strand liggen. Je hebt hier trouwens allemaal kleine krabbetjes op het strand. Ze zien eruit als een soort van vage slakken, want ze hebben een klein schelpachtig huisje. In het begin vond ik deze beesten maar niks, want ik vind krabben normaal gesproken helemaal niks. Toch vond ik deze wel grappig en heb ik ze op mijn hand gehouden. Jaja, ik was best trots op mezelf.
Het is hier ondertussen al 00.18 uur. Het liefst blijf ik nog even wakker om nog wat van een serie te kijken, want ik dat die kijk ik hier bijna niet meer, maar ik moet vroeg opstaan want ik mag weer lekker naar school van acht uur tot half vijf.
Hasta Luego
Laat ik in deze reisblog maar meteen beginnen met goed nieuws: Ik ben zo goed als beter! Voel mijn buik af en toe nog een beetje, maar heb er niet echt last meer van. Ik heb deze week weer wat dingen meegemaakt hoor pfoee…
Laten we maar eens beginnen met afgelopen vrijdag, ik ging met David (komt uit Noorwegen) en Celine (Nederland) eten maken. Ik was van plan om zelf friet te maken van aardappels en David zou macaroni met kaas maken. We hebben de goedkoopste kaas gehaald, wat misschien niet zo slim was, want het leek net plastic… Uiteindelijk zat ik vol en daar gaat het hier om, ik hoop dat ik er een dag komt dat ik echt geniet van het eten hier. De patat is er niet meer van gekomen, want dat duurde te lang en kostte me te veel moeite, maar wie weet probeer ik het nog wel een keer.
Diezelfde dag besloten Celine en ik om de volgende dag (zaterdag) naar Liberia te gaan. Dat isi de hoofdstad van de provincie Guanacaste. We hadden namelijk wel zin om even weg te gaan en zo konden we ook meteen wat nieuwe spullen halen. Het reg
Je hebt hier trouwens soms wel vage types rondlopen. Ik wilde die avond namelijk nog geld pinnen voor Liberia. David vroeg nog of hij mee moest lopen, maar ik zei dat het niet nodig was en ik wel alleen kon. Toch liep hij nog mee, want hij had zelf ook wat nodig. Achteraf erg blij mee, want er waren twee mannen die ons geld wilden en echt vervelend bezig waren. We liepen snel de andere kant op en er was verder niks aan de hand.
De volgende dag (zaterdag) vertrokken Celine en ik om kwart voor negen 's ochtends naar de bushalte. Een paar minuten na negen kwam de bus, niet heel anders dan in Nederland haha. Wel waren de bussen zelf nog verschrikkelijker dan de stadsbussen in Nederland. Hier moesten we dan een uur en 50 minuten in zitten. Zonder airco, nepleren stoelen waardoor alles lekker zweet/plakt en veel te veel mensen. Slechter kon bijna niet, maar voor 1500 colonnes (iets van€2,50) mochten we niet klagen. Volgens mij zijn er in heel Guanacaste vier officiële bushaltes. Ze pakken het hier op een andere manier aan, een soort van liftsysteem. Mensen gaan gewoon op een willekeurige plek lang de weg staan waar de bus langs rijdt en steken hun hand omhoog als ze mee willen. Na twee uur waren we er nog niet en we begonnen wel een beetje chagrijnig te worden. Totdat we het vliegveld van Liberia zagen! Eindelijk dachten we, we zijn er bijna! Tot op een gegeven moment er overal politie was… Ik dacht meteen aan alle programma’s van National Geographic zoals Locked up abroad. Ik had verwacht dat ze ons zouden fouilleren en onze tassen na zouden kijken. Totdat ze in de bus kwamen en ik iedereen een paspoort zag pakken. Toen raakte ik wel redelijk in paniek, want wat was ik vergeten…. mijn paspoort, naja eigenlijk had ik er wel aan gedacht om mijn id-kaart mee te nemen, maar dacht dat het niet nodig zou zijn. Ik neem mijn paspoort sowieso nooit mee, omdat ik veel te bang ben om hem kwijt te raken en ik denk dat ik ooit wel weer eens naar Nederland wil. Oke dus, terug naar de bus, er dwaalden allerlei gedachten door mijn hoofd, dat ik mee moest naar het politiebureau of dat ze me uit de bus zouden trappen en zelf een manier moest vinden om terug te komen. Ik probeerde zo snel als ik kon iets te verzinnen, mijn eerste idee was dat ik dan wel een paspoort van iemand anders zou gebruiken en mijzelf als diegene voor doen, heel slim natuurlijk want dan ga ik sowieso de gevangenis in. Niet zo slim dus… Toen kwam ik met het masterplan om mij gewoon onder de stoel te verstoppen. Tot die mannen ook tassen en de bus zelf gingen controleren en het wel heel erg op zou vallen dat er ineens een lege plek was in een overvolle bus... In de tussentijd was de politieman al bij mijn stoel aangekomen. Ik keek hulpvragend naar mijn Costa Ricaanse buurvrouw. Ik wist echt niet wat ik moest doen en hoopte dat een foto van mijn paspoort en vliegtickets genoeg zou zijn. Ik zei dus met mijn allerliefste/zielige gezicht, I’m so sorry, I forgot tob ring my pasport I really didn’t know en liet ik hem de foto’s zien. De secondes kropen voorbij, ik keek hoopvol naar de politieman, na een paar seconden zei hij dat het oke was!!! Ik was zo blij, het voelde alsof ik was weggekomen met een of andere mega criminele activiteit (niet dat ik weet hoe dat voelt). Uiteindelijk bedacht ik me dat het een controle was om te kijken hoelang de mensen hier al in het land zijn. Aangezien de meesten van ons hier 90 dagen kunnen blijven i.vm. het toeristenvisum en je bij meer dan 90 dagen boetes moet betalen.
Drie kwartier later dan verwacht kwamen we dan eindelijk aan in Liberia. Wat zag ik als eerste toen ik de bus uitstapte… MAC DONALDS! Ohhhh mijn dag kon niet meer stuk. Ik hoefe natuurlijk geen seconde na te denken over wat ik ging bestellen… Mcflurry Oreo, patat en een cheeseburger haha.wist natuurlijk al precies wat ik wilde bestellen. Macflurry Oreo met caramel, patat en een cheeseburger. Jammer genoeg zat ik na de Mcflurry al vol. Mezelf uiteindelijk misselijk gegeten, want ik ging dit toch echt niet weggooien. Na deze oh zo gezonde lunch gingen we winkels bekijken. Costa Rica kent helaas geen winkels zoals: Zara, H&M, Mango, etc. Ik kan Liberia het beste omschrijven als… een grote puinzooi. Ze hadden een paar winkels waar ze dan ook wat kleding verkochten, maar dat was ook niks en nog duur ook. Wel heb ik wat regenponcho’s ingeslagen, want die verkopen ze niet eens in Tamarindo. Om kwart over vier teruggegaan naar Tamarindo en we kwamen om zeven uur weer aan. Ondanks de teleurstelling van kleding, hebben we het heel gezellig gehad. Ik was ook helemaal kapot aan het eind van de dag want het is toch wel wat anders om in 35 graden van winkel naar winkel te lopen.
Diezelfde avond nog een soort van uitgeweest, er was namelijk een open bar in Aqua van 21.00 uur tot 23.00. Ik was van plan om even mee te gaan voor de gezelligheid. De drankjes gingen er goed in, want als Hollander geniet ik natuurlijk van alles wat gratis is haha, het was namelijk weer ladiesnight dus dan betalen alleen mannen voor drank en entree. Het was een hele leuke avond. Ik ging deze keer namelijk een keer met andere mensen dan met wie ik normaal omga. Ik vond het wel eens leuk om de andere mensen van school ook beter te leren kennen. In het begin ben ik veel meer met Nederlanders omgegaan. Dit zag je bij iedereen wel, dat mensen van dezelfde afkomst vanaf dag 1 met elkaar omgingen. Ook wel logisch wanneer je ergens alleen naartoe gaat en alles nieuw en anders is en het qua taal gewoon veel makkelijker is. In ieder geval vind ik het nu dus wel steeds leuker om ook met andere mensen om te gaan! Ik was met mensen uit Noorwegen, Zwitserland, Frankrijk, Canada en ja… nog een Nederlander. Die avond ben ik rond 00.30 weer teruggegaan naar de campus.
Vanochtend (zondag) geskyped met het thuisfront en daarna de hele dag naar het strand geweest. Ik was van plan om te gaan surfen, maar het is al best lastig en dan al helemaal als de golven drie tot vier meter hoog zijn. Echt wow, heb nog nooit zoiets gezien. Iedereen op het strand had hoge verwachtingen, omdat ik de surfwinkel me een shirt had gegeven met Surf Instructor, maar helaas… zit er niet in haha. Denk dat het nog wel even gaat duren voor dat ik dat kan worden. Het is moeilijker dan ik dacht qua timing en de snelheid waarmee je op moet staan.
Na twee uur was ik helemaal op en ging ik bij de rest op het strand liggen. Je hebt hier trouwens allemaal kleine krabbetjes op het strand. Ze zien eruit als een soort van vage slakken, want ze hebben een klein schelpachtig huisje. In het begin vond ik deze beesten maar niks, want ik vind krabben normaal gesproken helemaal niks. Toch vond ik deze wel grappig en heb ik ze op mijn hand gehouden. Jaja, ik was best trots op mezelf.
Het is hier ondertussen al 00.18 uur. Het liefst blijf ik nog even wakker om nog wat van een serie te kijken, want ik dat die kijk ik hier bijna niet meer, maar ik moet vroeg opstaan want ik mag weer lekker naar school van acht uur tot half vijf.
Hasta Luego
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
