Alweer vijf maanden in Costa Rica
Blijf op de hoogte en volg Elana
22 Januari 2015 | Costa Rica, Playa Flamingo
Hoi iedereen,
Het is ondertussen alweer twee maanden geleden sinds ik mijn laatste blog heb geschreven. Dit komt vooral omdat ik het steeds uitstel. Het is namelijk lastig om alles in één blog te verwerken nu, omdat ik zoveel meemaak en dit niet allemaal in een blog kan vertellen.
Ik weet niet zo goed hoe ik alles moet vertellen dus ik houd alles kort zodat jullie in ieder geval een beetje een idee krijgen van wat ik hier allemaal doe.
25 november had ik een paar uur van te voren besloten om met Jayde (Australië), David (Noorwegen) en nog een of andere vage tico naar San Jose te gaan, want Jayde moest een nieuw paspoort aanvragen en David en ik hadden wel zin in een roadtripje en om wat nieuwe kleren te halen. In Tamarindo kan je namelijk alleen maar van die surfkleding enzo halen. We hadden een auto gehuurd en ik kon dus eindelijk na twee maanden weer autorijden. De heenweg ging nog wel qua rijden, maar terug werd lastiger omdat er allemaal gaten in de weg zitten en ik het niet meer kon zien omdat er de helft van de tijd geen straatverlichting was. Jayde heeft haar nieuwe paspoort niet aan kunnen vragen, want ze had niet verwacht dat ze hier een afspraak voor had moeten maken… Dus eigenlijk zijn we helemaal voor niets naar San Jose gegaan, maar we hebben ons wel vermaakt en daar ging het om haha.
Natuurlijk hebben we hier ook sinterklaas gevierd. Dit was anders dan normaal, maar ben blij dat we er toch nog iets aan hebben gedaan. Joosje en ik hadden allebei een pakket met cadeautjes vanuit Nederland ontvangen. We konden niet meer wachten met openmaken tot de volgende dag. We hadden het dus maar de avond ervoor allemaal uitgepakt, want ja.. in Nederland was het al wel 5 december!
Op 12 december ging ik naar het vliegveld van Liberia om mijn moeder op te halen! Ze is hier een aantal weken gebleven en ze heeft het heel erg naar haar zin gehad. Ik vond het ook leuk om haar alles te laten zien en aan iedereen voor te stellen.
13 december was een minder leuke dag, Pauline uit België ging terug naar huis. We hebben haar naar het ‘vliegveld’ van Tamarindo gebracht. Het leek meer op een boerderij, maar ach er kon een vliegtuig opstijgen en landen en uiteindelijk is ze in San Jose aangekomen. Mijn andere Nederlandse vrienden Jim, Leonard, Bart en Charles uit Amerika zijn ook een paar dagen weggegaan. Ik vond dit ook erg jammer, want ik ben best veel met ze omgegaan.
Dit jaar ook voor het eerst ergens anders dan in Nederland gevierd. De school had wat georganiseerd waarbij elke klas een spel moest verzinnen of een soort van verhaal moest vertellen. Snap nog steeds niet helemaal wat nou de bedoeling was haha. Daarnaast hadden ze allemaal tafels buiten gezet en was er binnen een lopend buffet (klinkt fancy, was het niet). We hadden lootjes getrokken om voor een persoon van EF een klein cadeautje te kopen. Ik heb een erg leuk armbandje gekregen en vond het wel gezellig om met de hele school te eten en drankjes te drinken.
22 december kwam Lasse uit Denemarken (waar ik nu een relatie mee heb) terug naar Tamarindo voor vier weken. Ik heb eerste kerstdag samen met hem, mijn moeder, Joosje en Manon gevierd in Pangas, dat is een restaurant aan het strand. Het was erg lekker en leuk! Wel gek hoor, je hebt totaal geen kerstgevoel als je daar zo in je zomerkleding op het strand zit.
Nieuwjaar was één van mijn leukste dagen hier in Costa Rica. We hadden iedereen uitgenodigd bij ons thuis en met zijn allen gekookt en heel wat alcohol naar binnen gewerkt. Daarna zouden we met zijn allen naar het strand gaan zodat we om 00.00 uur met zijn allen naar het vuurwerk te kijken. Ik zat hier al weken naar uit te kijken, want dit zou volgens iedereen heel mooi moeten zijn. Het plan om dit met zijn allen te bekijken liep al snel in de soep, omdat een deel te dronken/ziek was om mee te gaan en we het andere deel van de groep kwijt waren geraakt. Ik ben met Lasse en David overgebleven en hebben we gekeken naar een paar vonkjes in de lucht, het vuurwerk stelde niks voor haha. Toch was het heel speciaal om op het strand te zijn met oud en nieuw en zal ik het nooit vergeten
Op 2 januari hebben mijn moeder, Joosje, Lasse en ik een auto gehuurd om naar wat mooie plekken in Costa Rica te gaan. Mijn plan was s om naar zeven verschillende te gaan. Misschien was dit een beetje optimistisch, maar alsnog, ik had niet verwacht dat we maar drie plekken in Costa Rica zouden zien. Waarvan één San Jose waar ik ondertussen al best vaak (te vaak) ben geweest. Dit kwam niet omdat we er geen zin in hadden, maar de GPS had een ander idee van ons tripje. Dat ding stond zo ingesteld dat we hij ons alleen maar over rivieren stuurde om ergens te komen. Heel apart en vreemd. Dit heeft ons heel veel tijd gekost, want we moesten steeds met de Ferry. De plekken die we hebben gezien waren erg mooi! We hebben gezwommen onder de watervallen, volkanen beklommen en erg mooie stranden gezien.
De nacht van 7 op 8 januari ben ik om vier uur in de nacht naar het appartement van mijn moeder gegaan om afscheid te nemen. Ze ging weer terug naar Nederland. Ik zag de dagen ervoor al best wel tegen het afscheid nemen op, maar uiteindelijk viel het mee omdat ik nog half aan het slapen was (had twee uur geslapen omdat ik nog uit was gegaan. Gelukkig kreeg ik er die dag twee nieuwe familieleden voor terug: Harry en Pim (mijn broers). Het blijft apart, ik kijk elke keer heel erg uit naar dat soort momenten, maar wanneer het dan zover is, voelt het al heel snel normaal. Niet dat dit negatief is, maar gewoon apart dat je er in je hoofd altijd zo’n ander beeld bij hebt. Ze bleven drie dagen in Tamarindo, want daarna gingen ze verder reizen door Costa Rica, Panama en Nicaragua.
Nadat Pim en Harry weer weg waren, begon school weer en ging mijn ‘standaard’ leventje weer verder. Wel ga ik de laatste tijd veel meer bij mijn vrienden die in een gastgezin verlijven eten en in de dorpjes wat drinken. Ik vind het namelijk veel gezelliger dan op de campus. Lasse en ik zijn ook nog naar zijn oude gastgezin geweest waar hij drie jaar geleden zat. Dit was zo leuk, het was overduidelijk dat ze niet veel hebben maar toch heel gelukkig zijn. Dat valt mij sowieso op hier in Costa Rica. Iedereen werkt hier minimaal zes dagen per week en in Nederland zou je zeggen dat ze geen leven hebben, maar ze zijn hier allemaal zo positief en vrolijk. Ik vind het echt mooi om dat te zien. Maar dus, die avond bij het gastgezin van Lasse was leuk en we hebben lekker gegeten met zijn allen. Daarna zijn we nog even naar het huis van de oma geweest. Hier schrok ik wel erg van. Het was een soort van houten hut. Het had geen ramen, elektriciteit of wat dan ook, meubels heb ik trouwens ook niet gezien. Oh ja, en ze kookt op een soort van kampvuur. Ook zij was erg spontaan en vrolijk.
Afgelopen weekend naar zijn Lasse en ik naar Nicaragua. Ik moet hier namelijk om de drie maanden het land een paar dagen uit zodat ik weer een stempel voor drie maanden kan krijgen. We zijn ’s ochtends met de public bus naar Nicaragua gegaan. Het weekend ervoor waren andere vrienden van ons daar namelijk ook heen geweest met de public bus. Zij gingen om zes uur s’ochtends weg en kwamen om half een ’s middags al aan in Granada. Dus dat vonden wij ook wel prima klinken. Dus… weij gingen ook om 6 uur ’s ochtends weg en kwamen om kwart over zes ’s avonds aan in Granada... We hebben echt zo lang bij de grens gewacht. De computers werkten niet mee dus mochten we uren in de brandende zon wachten. Toen we eindelijk het land in mochten hadden we maar besloten om een iets luxere bus te nemen zodat we wat eerder in Granada zouden aankomen en we wat beter konden zitten.
Granada was erg mooi. Heel veel gekleurde huisjes en zoveel goedkoper dan in Costa Rica. Ik heb echt zoveel tandpasta, shampoo etc ingeslagen. We zaten in een of ander paleis als hostel. De eigenaar wilde ons eerst een kamer geven waar ik mijn tas niet eens neer kon zetten, omdat het zo krap was. Toen zei die dat hij nog wel een andere kamer had voor een euro meer. Die kamer kwam echt uit een sprookje. Het plafond was wel 5/6 meter hoog en iets van 60 vierkante meter. Heel cool om daar te slapen. De rest van de dagen hebben we wat tours gedaan en wilden we maandagochtend heel vroeg de bus naar San Jose nemen. We stonden om 5 uur op en wilden vertrekken, maar we konden het hostel niet uit. Diezelfde eigenaar had alle deuren op slot gedaan, terwijl we nog hadden gezegd dat we vroeg weg moesten. We hebben het hele kantoor en de ‘receptie’ overhoopgehaald in de hoop dat we de sleutel zouden vinden, want we moesten echt op tijd zijn voor de bus want anders zou Lasse zijn vlucht terug naar huis (Denemarken) missen. We zijn dus maar in het hostel naar iets of iemand gaan zoeken die ons kon helpen. Gelukkig had Lasse de eigenaar niet heel veel later gevonden, hij lag gewoon heel rustig in een kamer te slapen… Voor de rest verliep de grensovergang deze keer soepel en heb ik afscheid genomen van Lasse in San jose en ben ik teruggegaan naar Tamarindo.
Ik heb trouwens ook weer wat nieuwe plannen gemaakt:
- 3 maart vertrek ik vanuit Costa Rica naar Miami om daar 1 dag te blijven en dan 4 maart door te vliegen naar Kopenhagen om Lasse op te zoeken.
- 14 maart vlieg ik terug naar Miami om daar hoogstwaarschijnlijk 2.5 week te blijven. 1 week met Merle en 1.5 week alleen. Ik ben niet meer van plan om naar de school in Miami te gaan, want ik vind het toch zonde om alleen maar Engels te leren terwijl dat hier al vloeiend gaat.
- op 31 maart vlieg ik weer naar Kopenhagen. Ik vier daar dan waarschijnlijk Pasen en ga hierna naar München. Daar blijf ik dan zes weken in München en dan op 17 mei terug naar Nederland!
Het is misschien niet een erg interessante blog om te lezen, maar zo zijn jullie weer even op de hoogte. Ik kan steeds maar een paar details vertellen, want anders houdt dit verhaal nooit op.
Mijn volgende blog is waarschijnlijk mijn laatste blog vanuit Costa Rica.
Adios
Het is ondertussen alweer twee maanden geleden sinds ik mijn laatste blog heb geschreven. Dit komt vooral omdat ik het steeds uitstel. Het is namelijk lastig om alles in één blog te verwerken nu, omdat ik zoveel meemaak en dit niet allemaal in een blog kan vertellen.
Ik weet niet zo goed hoe ik alles moet vertellen dus ik houd alles kort zodat jullie in ieder geval een beetje een idee krijgen van wat ik hier allemaal doe.
25 november had ik een paar uur van te voren besloten om met Jayde (Australië), David (Noorwegen) en nog een of andere vage tico naar San Jose te gaan, want Jayde moest een nieuw paspoort aanvragen en David en ik hadden wel zin in een roadtripje en om wat nieuwe kleren te halen. In Tamarindo kan je namelijk alleen maar van die surfkleding enzo halen. We hadden een auto gehuurd en ik kon dus eindelijk na twee maanden weer autorijden. De heenweg ging nog wel qua rijden, maar terug werd lastiger omdat er allemaal gaten in de weg zitten en ik het niet meer kon zien omdat er de helft van de tijd geen straatverlichting was. Jayde heeft haar nieuwe paspoort niet aan kunnen vragen, want ze had niet verwacht dat ze hier een afspraak voor had moeten maken… Dus eigenlijk zijn we helemaal voor niets naar San Jose gegaan, maar we hebben ons wel vermaakt en daar ging het om haha.
Natuurlijk hebben we hier ook sinterklaas gevierd. Dit was anders dan normaal, maar ben blij dat we er toch nog iets aan hebben gedaan. Joosje en ik hadden allebei een pakket met cadeautjes vanuit Nederland ontvangen. We konden niet meer wachten met openmaken tot de volgende dag. We hadden het dus maar de avond ervoor allemaal uitgepakt, want ja.. in Nederland was het al wel 5 december!
Op 12 december ging ik naar het vliegveld van Liberia om mijn moeder op te halen! Ze is hier een aantal weken gebleven en ze heeft het heel erg naar haar zin gehad. Ik vond het ook leuk om haar alles te laten zien en aan iedereen voor te stellen.
13 december was een minder leuke dag, Pauline uit België ging terug naar huis. We hebben haar naar het ‘vliegveld’ van Tamarindo gebracht. Het leek meer op een boerderij, maar ach er kon een vliegtuig opstijgen en landen en uiteindelijk is ze in San Jose aangekomen. Mijn andere Nederlandse vrienden Jim, Leonard, Bart en Charles uit Amerika zijn ook een paar dagen weggegaan. Ik vond dit ook erg jammer, want ik ben best veel met ze omgegaan.
Dit jaar ook voor het eerst ergens anders dan in Nederland gevierd. De school had wat georganiseerd waarbij elke klas een spel moest verzinnen of een soort van verhaal moest vertellen. Snap nog steeds niet helemaal wat nou de bedoeling was haha. Daarnaast hadden ze allemaal tafels buiten gezet en was er binnen een lopend buffet (klinkt fancy, was het niet). We hadden lootjes getrokken om voor een persoon van EF een klein cadeautje te kopen. Ik heb een erg leuk armbandje gekregen en vond het wel gezellig om met de hele school te eten en drankjes te drinken.
22 december kwam Lasse uit Denemarken (waar ik nu een relatie mee heb) terug naar Tamarindo voor vier weken. Ik heb eerste kerstdag samen met hem, mijn moeder, Joosje en Manon gevierd in Pangas, dat is een restaurant aan het strand. Het was erg lekker en leuk! Wel gek hoor, je hebt totaal geen kerstgevoel als je daar zo in je zomerkleding op het strand zit.
Nieuwjaar was één van mijn leukste dagen hier in Costa Rica. We hadden iedereen uitgenodigd bij ons thuis en met zijn allen gekookt en heel wat alcohol naar binnen gewerkt. Daarna zouden we met zijn allen naar het strand gaan zodat we om 00.00 uur met zijn allen naar het vuurwerk te kijken. Ik zat hier al weken naar uit te kijken, want dit zou volgens iedereen heel mooi moeten zijn. Het plan om dit met zijn allen te bekijken liep al snel in de soep, omdat een deel te dronken/ziek was om mee te gaan en we het andere deel van de groep kwijt waren geraakt. Ik ben met Lasse en David overgebleven en hebben we gekeken naar een paar vonkjes in de lucht, het vuurwerk stelde niks voor haha. Toch was het heel speciaal om op het strand te zijn met oud en nieuw en zal ik het nooit vergeten
Op 2 januari hebben mijn moeder, Joosje, Lasse en ik een auto gehuurd om naar wat mooie plekken in Costa Rica te gaan. Mijn plan was s om naar zeven verschillende te gaan. Misschien was dit een beetje optimistisch, maar alsnog, ik had niet verwacht dat we maar drie plekken in Costa Rica zouden zien. Waarvan één San Jose waar ik ondertussen al best vaak (te vaak) ben geweest. Dit kwam niet omdat we er geen zin in hadden, maar de GPS had een ander idee van ons tripje. Dat ding stond zo ingesteld dat we hij ons alleen maar over rivieren stuurde om ergens te komen. Heel apart en vreemd. Dit heeft ons heel veel tijd gekost, want we moesten steeds met de Ferry. De plekken die we hebben gezien waren erg mooi! We hebben gezwommen onder de watervallen, volkanen beklommen en erg mooie stranden gezien.
De nacht van 7 op 8 januari ben ik om vier uur in de nacht naar het appartement van mijn moeder gegaan om afscheid te nemen. Ze ging weer terug naar Nederland. Ik zag de dagen ervoor al best wel tegen het afscheid nemen op, maar uiteindelijk viel het mee omdat ik nog half aan het slapen was (had twee uur geslapen omdat ik nog uit was gegaan. Gelukkig kreeg ik er die dag twee nieuwe familieleden voor terug: Harry en Pim (mijn broers). Het blijft apart, ik kijk elke keer heel erg uit naar dat soort momenten, maar wanneer het dan zover is, voelt het al heel snel normaal. Niet dat dit negatief is, maar gewoon apart dat je er in je hoofd altijd zo’n ander beeld bij hebt. Ze bleven drie dagen in Tamarindo, want daarna gingen ze verder reizen door Costa Rica, Panama en Nicaragua.
Nadat Pim en Harry weer weg waren, begon school weer en ging mijn ‘standaard’ leventje weer verder. Wel ga ik de laatste tijd veel meer bij mijn vrienden die in een gastgezin verlijven eten en in de dorpjes wat drinken. Ik vind het namelijk veel gezelliger dan op de campus. Lasse en ik zijn ook nog naar zijn oude gastgezin geweest waar hij drie jaar geleden zat. Dit was zo leuk, het was overduidelijk dat ze niet veel hebben maar toch heel gelukkig zijn. Dat valt mij sowieso op hier in Costa Rica. Iedereen werkt hier minimaal zes dagen per week en in Nederland zou je zeggen dat ze geen leven hebben, maar ze zijn hier allemaal zo positief en vrolijk. Ik vind het echt mooi om dat te zien. Maar dus, die avond bij het gastgezin van Lasse was leuk en we hebben lekker gegeten met zijn allen. Daarna zijn we nog even naar het huis van de oma geweest. Hier schrok ik wel erg van. Het was een soort van houten hut. Het had geen ramen, elektriciteit of wat dan ook, meubels heb ik trouwens ook niet gezien. Oh ja, en ze kookt op een soort van kampvuur. Ook zij was erg spontaan en vrolijk.
Afgelopen weekend naar zijn Lasse en ik naar Nicaragua. Ik moet hier namelijk om de drie maanden het land een paar dagen uit zodat ik weer een stempel voor drie maanden kan krijgen. We zijn ’s ochtends met de public bus naar Nicaragua gegaan. Het weekend ervoor waren andere vrienden van ons daar namelijk ook heen geweest met de public bus. Zij gingen om zes uur s’ochtends weg en kwamen om half een ’s middags al aan in Granada. Dus dat vonden wij ook wel prima klinken. Dus… weij gingen ook om 6 uur ’s ochtends weg en kwamen om kwart over zes ’s avonds aan in Granada... We hebben echt zo lang bij de grens gewacht. De computers werkten niet mee dus mochten we uren in de brandende zon wachten. Toen we eindelijk het land in mochten hadden we maar besloten om een iets luxere bus te nemen zodat we wat eerder in Granada zouden aankomen en we wat beter konden zitten.
Granada was erg mooi. Heel veel gekleurde huisjes en zoveel goedkoper dan in Costa Rica. Ik heb echt zoveel tandpasta, shampoo etc ingeslagen. We zaten in een of ander paleis als hostel. De eigenaar wilde ons eerst een kamer geven waar ik mijn tas niet eens neer kon zetten, omdat het zo krap was. Toen zei die dat hij nog wel een andere kamer had voor een euro meer. Die kamer kwam echt uit een sprookje. Het plafond was wel 5/6 meter hoog en iets van 60 vierkante meter. Heel cool om daar te slapen. De rest van de dagen hebben we wat tours gedaan en wilden we maandagochtend heel vroeg de bus naar San Jose nemen. We stonden om 5 uur op en wilden vertrekken, maar we konden het hostel niet uit. Diezelfde eigenaar had alle deuren op slot gedaan, terwijl we nog hadden gezegd dat we vroeg weg moesten. We hebben het hele kantoor en de ‘receptie’ overhoopgehaald in de hoop dat we de sleutel zouden vinden, want we moesten echt op tijd zijn voor de bus want anders zou Lasse zijn vlucht terug naar huis (Denemarken) missen. We zijn dus maar in het hostel naar iets of iemand gaan zoeken die ons kon helpen. Gelukkig had Lasse de eigenaar niet heel veel later gevonden, hij lag gewoon heel rustig in een kamer te slapen… Voor de rest verliep de grensovergang deze keer soepel en heb ik afscheid genomen van Lasse in San jose en ben ik teruggegaan naar Tamarindo.
Ik heb trouwens ook weer wat nieuwe plannen gemaakt:
- 3 maart vertrek ik vanuit Costa Rica naar Miami om daar 1 dag te blijven en dan 4 maart door te vliegen naar Kopenhagen om Lasse op te zoeken.
- 14 maart vlieg ik terug naar Miami om daar hoogstwaarschijnlijk 2.5 week te blijven. 1 week met Merle en 1.5 week alleen. Ik ben niet meer van plan om naar de school in Miami te gaan, want ik vind het toch zonde om alleen maar Engels te leren terwijl dat hier al vloeiend gaat.
- op 31 maart vlieg ik weer naar Kopenhagen. Ik vier daar dan waarschijnlijk Pasen en ga hierna naar München. Daar blijf ik dan zes weken in München en dan op 17 mei terug naar Nederland!
Het is misschien niet een erg interessante blog om te lezen, maar zo zijn jullie weer even op de hoogte. Ik kan steeds maar een paar details vertellen, want anders houdt dit verhaal nooit op.
Mijn volgende blog is waarschijnlijk mijn laatste blog vanuit Costa Rica.
Adios
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
